Modlitwa o beatyfikację [1]
Kardynała Stefana Wyszyńskiego
Boże w Trójcy Świętej Jedyny, Ty w swojej niewypowiedzianej dobroci
powołujesz ciągle nowych apostołów, aby przybliżali światu Twoją Miłość.
Bądź uwielbiony za to, że dałeś nam opatrznościowego Pasterza Stefana
Kardynała Wyszyńskiego, Prymasa Tysiąclecia.
Boże, źródło wszelkiej świętości, spraw, prosimy Cię, aby Kościół
zaliczył go do grona swoich świętych. Wejrzyj na jego heroiczną wiarę,
całkowite oddanie się Tobie, na jego męstwo wobec przeciwności i
prześladowań, które znosił dla imienia Twego. Pomnij, jak bardzo
umiłował Kościół Twojego Syna, jak wiernie kochał Ojczyznę i każdego
człowieka, broniąc jego godności i praw, przebaczając wrogom, zło dobrem
zwyciężając.
Otocz chwałą wiernego Sługę Twojego Stefana Kardynała, który wszystko
postawił na Maryję i Jej zawierzył bez granic, u Niej szukając pomocy w
obronie wiary Chrystusowej i wolności Narodu. Ojcze nieskończenie dobry,
uczyń go orędownikiem naszych spraw przed Tobą. Amen.
Pokornie Cię błagam, Boże, udziel mi za wstawiennictwem Stefana
Kardynała Wyszyńskiego tej łaski, o którą Cię teraz szczególnie
proszę...
Nihil obstat do prywatnego odmawiania
Kuria Metrop. Warszawska 24 Vl 83 nr 4792/K
Ks. Stefan Piotrowski, wikariusz generalny
Ks. Stanisław Pyzel, notariusz
Życiorys [2]
Sługa Boży, Stefan Kardynał Wyszyński, Prymas Polski (1901-1981)
Urodził się 3 sierpnia 1901 roku w
Zuzeli nad Bugiem. 3 sierpnia 1924 roku przyjął święcenia kapłańskie w
katedrze we Włocławku. Prymicyjną Mszę Świętą sprawował na Jasnej Górze.
Po roku pracy we Włocławku podjął studia na KUL-u i na podstawie pracy " Prawa Kościoła do szkoły", uzyskał stopień doktora.
Następnie udał się w podróż naukową po
krajach Europy Zachodniej. Interesował się szczególnie Akcją Katolicką i
działalnością chrześcijańskich związków zawodowych. Po powrocie do
kraju został wykładowcą nauk społecznych w Wyższym Seminarium Duchownym
we Włocławku, a także redaktorem miesięcznika „Ateneum Kapłańskie''.
Jednocześnie prowadził intensywną działalność społeczną wśród robotników
Włocławka. Wykładał na Uniwersytecie Robotniczym; działał w
Chrześcijańskich Związkach Zawodowych.
Podczas wojny był imiennie poszukiwany przez Niemców. Na polecenie błogosławionego biskupa Michała Kozala opuścił Włocławek.
W czasie Powstania Warszawskiego pełnił
obowiązki kapelana zakładu dla ociemniałych w Łaskach oraz grupy
„Kampinos” AK, ps. Radwan III
Po zakończeniu działań wojennych ks.
Stefan Wyszyński wrócił do Włocławka i zaczął organizować Seminarium
Duchowne. Podjął też obowiązki redaktora „Ładu Bożego".
W 1946 roku Ojciec Święty Pius XII
mianował księdza Stefana Wyszyńskiego biskupem ordynariuszem diecezji
lubelskiej. Sakry biskupiej udzielił mu na Jasnej Górze 12 maja 1946
toku August kardynał Hlond, Prymas Polski. Po śmierci kardynała Augusta
Hlonda został arcybiskupem Gniezna i Warszawy, Prymasem Polski. Z wielką
roztropnością i odwagą bronił praw wierzącego Narodu. W sytuacji
narastającego prześladowania Kościoła przez władze komunistyczne, z
inicjatywy Prymasa Wyszyńskiego, przedstawiciele Episkopatu i Władz
państwowych podpisali w 1950 roku „Porozumienie".
Na konsystorzu w dniu 12 stycznia 1953 roku został wyniesiony do godności kardynalskiej.
W kraju nasilał się terror i bezwzględna
walka z Kościołem. 9 lutego Rada Państwa wydaje dekret o obsadzaniu
duchownych stanowisk kościelnych.
W odpowiedzi na to Konferencja
Episkopatu Polski w Krakowie uchwala memoriał, który 21 maja 1953 roku
Ksiądz Prymas wysyła do Bolesława Bieruta ze słynnym stwierdzeniem:
"Rzeczy Bożych na ołtarzach cesarza składać nam nie wolno. Non Possumus!”
25 września 1953 roku Ksiądz Prymas
został aresztowany i wywieziony z Warszawy. Przebywał kolejno w
Rywałdzie Królewskim, w Stoczku Warmińskim, w Prudniku oraz w Komańczy.
16 maja 1956 roku napisał tekst odnowionych Ślubów królewskich, które
zostały uroczyście złożone na Jasnej Górze 26 sierpnia 1956 roku, jako
Jasnogórski Śluby Narodu.
26 października 1956 roku Stefan kardynał Wyszyński został uwolniony i wrócił do Warszawy.
W latach 1957-1965 kierował Wielką
Nowenną przed jubileuszem Tysiąclecia Chrztu Polski. W 1957 roku
rozpoczęło się nawiedzenie parafii przez wierną kopię obrazu Matki Bożej
Częstochowskiej. Na głównych uroczystościach milenijnych, 3 maja 1966
roku, pomimo licznych przeciwności u stóp Jasnej Góry stanęła ponad
milionowa rzesza pielgrzymów. Prymas Polski wraz z arcybiskupem Krakowa -
Karolem Wojtyłą - i całym Episkopatem złożyli wiekopomny Milenijny akt
oddania Polski w macierzyńską niewolę Maryi Matki Kościoła za wolność
Kościoła Chrystusowego.
Uroczystości milenijne stały się
początkiem moralnego zwycięstwa nad komunizmem, przełamały w
społeczeństwie polskim „barierę strachu".
W latach sześćdziesiątych Ksiądz Prymas
czynnie uczestniczył w pracach Soboru Watykańskiego II. Na ręce papieża
Pawła VI złożył memoriał Episkopatu Polski z prośbą o ogłoszenie Maryi
Matką Kościoła. Ojciec Święty uczynił to na zakończenie III sesji Soboru
- 21 listopada 1964 roku.
W listopadzie 1965 roku wspólnie z
polskimi Ojcami soborowymi Prymas Polski skierował Orędzie biskupów
polskich do ich niemieckich braci.
16 października 1978 roku na Stolicę Piotrową został wybrany Polak, kardynał Karol Wojtyła.
W czerwcu 1979 roku Prymas Tysiąclecia
przyjął w Ojczyźnie widzialną Głowę Kościoła - Ojca Świętego Jana Pawła
II, Papieża z rodu Polaków.
W okresie rodzącej się „Solidarności" Kardynał Stefan Wyszyński pozostawał ośrodkiem równowagi i pokoju społecznego.
Gdy 13 maja 1981 roku na Placu Świętego
Piotra dokonano zamachu na Ojca Świętego Jana Pawła II, śmiertelnie
chory Ksiądz Prymas wezwał wszystkich, do modlitwy błagalnej w intencji
Papieża.
Kardynał Stefan Wyszyński odszedł do
Boga 28 maja 1981 roku w uroczystość Wniebowstąpienia Pańskiego. 31
maja 1981 roku odbył się jego pogrzeb, wyrażający szacunek i cześć dla
Prymasa Tysiąclecia, którego nazwano Ojcem Narodu.
W 1989 roku rozpoczął się proces beatyfikacyjny Sługi Bożego Stefana kardynała Wyszyńskiego.
Tajemnica Prymasa Tysiąclecia
Kardynał Wyszyński postawił wszystko na
Maryję i dzięki temu uratował wolność Kościoła w Polsce i ducha Narodu.
Jako niewolnik Maryi żył oddaniem na co dzień i tą drogą prowadził
Kościół w Polsce.
AKT OSOBISTEGO ODDANIA SIĘ MATCE NAJŚWIĘTSZEJ. (Ułożony w Stoczku)
Święta Maryjo, Bogurodzico Dziewico, obieram sobie dzisiaj Ciebie za Panią, Orędowniczkę, Patronkę, Opiekunkę i Matkę moją.
Postanawiam sobie mocno i przyrzekam, że
Cię nigdy nie opuszczę, nie powiem i nie uczynię nic przeciwko Tobie.
Nie pozwolę nigdy, aby inni cokolwiek czynili, co uwłaczałoby czci
Twojej.
Błagam Cię, przyjmij mnie na zawsze za
sługę i dziecko swoje. Bądź mi pomocą we wszystkich moich potrzebach
duszy i ciała oraz w pracy kapłańskiej dla innych.
Oddaję się Tobie, Maryjo, całkowicie w
niewolę, a jako Twój niewolnik poświęcam Ci ciało i duszę moją, dobra
wewnętrzne i zewnętrzne, nawet wartość dobrych uczynków moich, zarówno
przeszłych jak obecnych i przyszłych, pozostawiając Ci całkowite i
zupełne prawo rozporządzania mną i wszystkim bez wyjątku, co do mnie
należy, według Twego upodobania, ku większej Chwale Boga, w czasie i w
wieczności.
Pragnę przez Ciebie, z Tobą, w Tobie i
dla Ciebie stać się niewolnikiem całkowitym Syna Twojego, któremu Ty, o
Matko, oddaj mnie w niewolę, jak ja Tobie oddałem się w niewolę.
Wszystko, cokolwiek czynić będę, przez
Twoje Ręce Niepokalane, Pośredniczko łask wszelkich, oddaję ku chwale
Trójcy Świętej - Soli Deo!
Maryjo Jasnogórska, nie opuszczaj mnie w pracy codziennej i okaż swe czyste Oblicze w godzinę śmierci mojej. Amen.
Stoczek, 8 grudnia 1953 r.
[1] Źródło: www.nonpossumus.pl
[2] Źródło: http://www.ruchpmk.pl/
